De nada!
Het lijkt wel alsof ik elk element van mijn leven via schrijven tot stand komt of verandert. Alsof schrijven mijn beton is. En schilderen de kleur, de sfeer is waarin ik wil dat het plaatsvindt. Klinkt dit vaag genoeg? Of kan het nog onzinniger? Hoe onzinniger dingen worden, des te leuker ik het heb. Kent u dat gevoel? Hoe onzinniger mijn creaties, hoe beter ik in mijn hum ben, alsof dit mijn levenskoers is. Op weg naar het Land der Onzinnigheid. Tjupa-tjupa land.
Begrijp me niet verkeerd: ik ben heus vaak ernstig nadenkend en geconcentreerd bezig met mijn creaties. De onderliggende stroom is echter speels, gaat alle kanten uit en stuurt me richting onzinnigheid. Ik beweer niet de Beste Kunstenaar Aller Tijden te zijn. Ik beweer niet dat Ik Belangrijk ben. Ik leg gewoon telkens een ei, en nog een, en nog een, omdat ik er gelukkig van word.
Uiteraard verzaak ik mijn plichten niet, en met de juiste state of mind wordt de plicht licht. Ik wentel mij vooral graag in geluk, dat telkens voor het grijpen ligt, in vorm van verf, tekst, textiel, anything.
En waarom ik een -online!- cursus Spaans volg? Ga ik naar Spanje? Heb ik een Spaanse lover? Nee. Ik lispel graag Spaanse woordjes, just for the fun of it! En zo heb ik trouwens ook een reden om eens naar bijvoorbeeld Barcelona af te reizen..
Meer onzin op www.dekippenfabriek.wordpress.com. Voor ander werk (naast schilderijen) kunt u kijken op www.lilla.nl.